Is derivational morphology canonical in Persian?

Document Type : Original Article

Authors

1 Ph.D. Student of Linguistics, Islamic Azad University, Shahroud Branch, Shahroud, Iran

2 Assistant Professor of Linguistics, Islamic Azad University, Shahroud Branch, Shahroud, Iran

3 Ph.D. of Linguistics, Lecturer at Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran.

Abstract

The present contribution bears an attempt to take a novel synchronic perspective on derivational morphology in Persian namely canonical derivation. Introduced by Corbett (2010) and being a sub branch of canonical typology approach, canonical derivation viewpoint looks for canonical instances of single grammatical categories which are the best, the clearest and the indisputable ones rendering spectacular typological definitions. In this paper, by analyzing (195) derivational affixes including (22) prefixes and (173) suffixes, we endeavored to discover whether derivational morphology is canonical in Persian or the derivational affixes are far from canonicity in some degrees. The data analysis revealed that (%34) of derivational affixes rejected the substitutability criterion and just one suffix rejected 2 criteria. In sum, among 975 points for the fully canonical system, Persian gained 904which portrayed (%7.29) deviation from the canon; in other words, it is (%93) canonical. This amount of canonicity illustrates that derivation system in Persian is so close to the canonicity of derivation systems worldwide.
 
 

Keywords

References

داوری، شادی و ملیحه صفایی (1394). بررسی تأثیر سبک متن در نظام زبان فارسی: رویکرد مطابقۀ متعارف. در: سید محمد حسینی معصوم. مجموعه­مقالات سومین همایش زبان­شناسی و آموزش فارسی مشهد، (ص. 177). تهران: نویسة پارسی.
---------؛ شکوفه جعفری و خدیجه رجبی (1398). نظام فعل در گویش انارکی: مقوله­ای واژمعنایی و نظام مطابقة انشقاقی. زبان فارسی و گویش­های ایرانی، 4 (7)، 7-28.
دهخدا، علی­اکبر (1377). دورة 16 جلدی لغت­نامة دهخدا. تهران: دانشگاه تهران.
شقاقی، ویدا (1386). مبانی صرف. تهران: سمت.
صادقی، علی­اشرف (1372). شیوه­ها و امکانات واژه­سازی در زبان فارسی معاصر. تهران: نشر دانش.
عبدی، ایران و مهرداد نغزگوی کهن (1397). مطابقة متعارف فعلی در گویش زین­آبادی. زبان­شناسی و گویش‌‌های خراسان، 10 (19)، 97-118.
غلامعلی زاده، خسرو و یدالله فیضی پیرانی (1390). بررسی لایه­ها و سطوح واژگانی در وندهای زبان فارسی از نگاه صرف واژگانی. نشریة پژوهش­های زبان­شناسی، 3 (2)، 65-84.
قائدی، محمدرضا و علیرضا گلشنی (1395). روش تحلیل محتوا، از کمی­گرایی تا کیفی­گرایی. روش­ها و مدل‌های روان­شناختی، 7 (23)، 57-82.
کشانی، خسرو (1371). اشتقاق پسوندی در زبان فارسی امروز. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
کلباسی، ایران (1391). ساخت اشتقاقی واژه در فارسی امروز. چاپ پنجم. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
مکنزی، دیوید نیل (1390). فرهنگ کوچک زبان پهلوی. ترجمة مهشید میرفخرایی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
نجفی، ابوالحسن (1373). فرهنگ فارسی عامیانه. تهران: نیلوفر.
نغزگوی کهن، مهرداد و شادی داوری (1390). شبه وند شدگی. پژوهش­های زبان­شناسی تطبیقی، 2 (3)، 65-85.
--------------- (1392). تغییرات نقشی« ﺑ - » در فارسی نو از منظر دستوری­شدگی. در: محمّد راسخ‌مهند. بررسی واژه­بست در زبان­های ایرانی. (صص 37-59). تهران: نویسة پارسی.
هدایت، صادق (1324). حاجی­آقا. تهران: مجلّة سخن.
Reference
Corbett, G. (2010). Canonical derivation. Word Structure, 3.2, 141-155.

Files

Share

How to cite

Statistics