The Relationship between Polarity and Clausal Modality in Persian

Document Type : Original Article

Author

Assistant Professor, Department of Linguistics, Faculty of Persian Literature and Foreign Languages Allameh Tabataba'i University, Tehran, Iran

Abstract

Polarity is the opposition between positive and negative and Modality is the speaker’s judgment about the proposition and proposal. In fact, modality is the space between ‘yes’ and ‘no’. In this study, four main types of modality including “epistemic”, “evidential”, “deontic” and “dynamic” from Palmer's point of view, and three types of negation including “nuclear negation”, “core negation” and “clause/ sentence negation” based on Role and Reference Grammar of VanValin were introduced and then the relationship between them was investigated in the Persian. In order to determine the polarity of the nucleus, the presence or absence of a negative prefix, and to determine the polarity of the core, the relationship of the verb and its arguments has been considered. To detect the polarity of the sentence, two tests of “tag question” and “lie test” were used. Examination of the data showed that when the modality of the sentence is changed, the polarity of the sentence is changed as well. It seems that the combination of modality and polarity is a strategy for language users to be able to formulate the same propositional meanings in different ways according to different contexts, and thus follow different discourse purposes.
 
 

Keywords

References

اخلاقی، فریار (1386). بایستن، شدن، توانستن: سه فعل وجهی در فارسی امروز. دستور، (3)، 82-132.
باقری، شهلا (1385). بررسی و مقایسۀ تکواژ نفی در زبان فارسی و انگلیسی و جایگاه آن­ها نسبت به فعل. پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد زبان‌شناسی. تهران: دانشگاه علامه طباطبائی.
خشکباری، شهره (1397). رابطة قطبیت و وجه‌نمایی در جملات درخواستی. پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد زبان‌شناسی. تهران: دانشگاه علامه طباطبائی.
ربانی اصفهانی، کیانوش (1375). عناصر نفی در زبان فارسی. پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد زبان‌شناسی. تهران: دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز.
رحمانی پرهیزکار، زهرا؛ ارسلان گلفام و آزیتا افراشی (1393). بررسی طرح­واره‌های وجهیت در زبان فارسی با رویکرد شناختی. مطالعات زبان‌ها و گویش‌های غرب ایران. 1 (4)، 101-118.
رحیمیان، جلال و محمود عموزاده (1392). افعال وجهی در زبان فارسی و بیان وجهیت. پژوهش‌های زبانی. 4 (1)، 21-40.
رضایی، والی و مژگان نیسانی (1395). تمایز گواه‌نمایی و وجهیت معرفتی بر اساس رفتار قید‌های زبان فارسی. پژوهش­های زبانی، 7 (1)، 37-56.
--------- و مهناز آزادمنش (1397) رده­شناسی نفی در زبان فارسی: انگارة نقشة معنایی. پژوهش‌های زبان‌شناسی تطبیقی، 8 (15)، 55-67.
شقاقی، ویدا (1381). پسوند نفی در زبان فارسی. نامۀ فرهنگستان. (20)، 85-96.
صدیق ضیابری، رؤیا (1388). تجزیه و تحلیل نفی در زبان فارسی معاصر: رویکردی نحوی و کلامی. رسالۀ دکتری زبان‌شناسی. تهران: دانشگاه تربیت مدرس.
کریمی‌دوستان، غلامحسین و نگین ایلخانی‌پور (1391). نظام وجهیت در زبان فارسی. پژوهش‌های زبانی، 3 (1)، 77-98.
میرزائی، آزاده (1392). ساخت اطّلاع در بندهای مرکّب زبان فارسی. رسالۀ دکتری زبان‌شناسی. تهران: دانشگاه علامه طباطبائی.
References
Erteschik-Shir, N. (2007). Information Structure: The Syntax-Discourse Interface. Oxford: Oxford University Press.
Halliday, M. A. K. & Ch. M. I. M. Matthiessen (2014). Halliday’s Introduction to Functional Grammar. London and New York: Routledge.
Morgan, J. L. (1975). Some Interactions of Syntax and Pragmatics. In: P. Cole and J. L. Morgan (Eds.) Syntax and Semantics: Speech Acts, vol. iii. (pp. 289-303). New York: Academic Press.
Palmer, F. R. (2007). Mood and modality. Cambridge University Press.
Payne, J. R. (1985). Negation, In: T. Shopen (Ed.), Language Typology and Syntactic Description 1, 197-242.
Van Valin, Jr. R. D. (2005). Exploring the Syntax–Semantics Interface. Cambridge University Press.

Files

Share

How to cite

Statistics