Investigating Good Tidings in Some Verses of the Holy Quran from a Speech Act Theory Perspective

Document Type : Original Article

Abstract

The tradition of giving Good tiding in the Quran is the Almighty God’s absolute and inevitable tradition. In the pragmatic approach to the Quran, more than investigating words, their meanings and syntactic relations, the primary concern is the speaker and the audience, the conversations and their context. In explaining the context of realization of good tidings, the bringer of good tidings in the Quran is God who also mentions Angels, winds, and prophets as carriers of good tidings. In this study, , in addition to drawing the context of the speech act of good tiding, we intend to explain the necessary conditions for the realization of the speech act of good tiding and demonstrate how the speaker, that is, the Almighty God, the audience and other listeners contribute to understanding the context of conversations. The theoretical basis of this study is Austin’s and Searle's speech act theories. The research method employed is a descriptive analysis. The data examined included verses from some chapters including Nisa, A’araf, Asra, towbeh, Younos, Zomor, Anfal, Kahf and Fosillat where instances of good tidings are found.

Keywords

Main Subjects

References

استرانگ، جیمز (1384). ویژگی‎های معلم مؤثر. مترجم و مؤلف: خیریه بیگم حائری‎زاده و لیلی محمدحسین. تهران: قطره.
بابایی، احمدعلی (1382). برگزیدۀ تفسیر نمونه. ج 1. تهران: دارالکتب الاسلامیه.
رجبی، محمود (1388). اهداف قرآن و شروط و موانع بهره‎مندی از آن. فصلنامۀ معرفت، شمارۀ 24، 52-62.
شاملی، عباسعلی، (1388). جایگاه و نقش انذار و تبشیر در نظام تربیتی پیامبران. مترجم: محمد روحانی. قم : انتشارات مؤسسۀ آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
صفوی، کوروش (1387). درآمدی بر معنی‎شناسی. تهران: سورۀ مهر.
ضیاء حسینی، محمد (1391). سخن‎کاوی. تهران: رهنما.
طباطبائی، سید محمد حسین (1417 ق). المیزان فی التفسیر القرآن. قم: مؤسسۀ دارالهجره.
طبرسی، فضل‎بن حسن (1372). مجمع‎البیان فی التفسیر القرآن. تهران: ناصر خسرو.
طیب، سید عبدالحسین (1378). اطیب‎البیان فی التفسیرالقرآن. ج 1. تهران: اسلام.
کریمی، عبدالعظیم (1386). اثرات پنهان تربیت آسیب‎زا. تهران: انتشارات انجمن اولیا و مربیان.
گوردن، توماس (1381). فرهنگ تفاهم در مدرسه. مترجم: پریچهر فرجادی. تهران: آیین تفاهم.
معموری، علی (1386). دانش زبان‎شناسی و کاربردهای آن در مطالعات قرآنی. نشریۀ قرآن و علم. شمارۀ 1، 161-176.
هوشنگی، لیلا (1389). بشارت و انذار در قرآن با نظر به کتاب اشعیاء. فصلنامۀ منهاج، سال 6، شمارۀ 11، 99-126.
Austin, J. L. (1975). How to Do Things with Words. Oxford: Clarendon Press.
Saeed, J. L. (1997). Semantics. Massachusetts: Blackwell publisher.
Searle, J. R. (1969). Speech Acts: An Essay in the Philosophy of Language. Cambridge: Cambridge University Press.
Yule, G. (1996). Pragmatics. Oxford University press: New York.
Research in Western Iranian Languages and Dialects
Volume 5, Issue 19
January 2018
Pages 103-118

Files

Share

How to cite

Statistics