وضعیت نمود استمراری در گویش لری بالاگریوه

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

استادیار گروه زبان‌های خارجی، دانشگاه صنعتی شاهرود، شاهرود، ایران.

چکیده

نوشتار پیش رو نمود استمراری در گویش لری بالاگریوه را برپایه رویکرد دستور شناختی (لانگاکر، 1982؛ 2001) بررسی کرده است. در گویش لری بالاگریوه، زمان حال استمراری با استفاده از تکواژ که برگرفته از فعل hɑse «خواستن» است، ساخته می‎شود و برای ساخت گذشته استمراری از تکواژ he استفاده می‎شود. به این ترتیب، دلایل محدود شدن کاربرد فعل کمکی hɑse برای ساخت حال استمراری مورد بررسی قرار می‎گیرد. برای انجام این پژوهش، (820) جمله نمونه از روستاهای اطراف خرم‎آباد جمع‎آوری شده و برای تحلیل داده‎ها از روشی توصیفی -تحلیلی برپایه دستور شناختی استفاده شده است. داده‎ها نشان داده‎اند که هر تکواژ کاربرد متفاوتی دارد، زیرا تکواژ بر وقوع رویداد یا عملی در زمان حال دلالت دارد، در حالی که he‎‎ برای بیان استمرار یا تکرار عمل به‎کار می‎رود؛ افزون بر این، هر دو تکواژ برای تولید فرایند‎های ناقص از محمول‎های کامل استفاده می‎شوند؛ همچنین، نفی‎ناپذیری، استمرارپذیری محمول ایستا به‌صورت حال کامل و کاربرد هم‎زمان هر دو تکواژ در برخی از صورت‎های زمان حال ازجمله ویژگی‌های منحصربه‎فرد ساختار استمراری در گویش لری بالاگریوه است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


امان‎الهی بهاروند، سکندر (1393). قوم لر: پژوهشی درباره پیوستگی قومی و پراکندگی جغرافیایی لرها در ایران. تهران: آگه.
رضایی، والی (1391). نمود استمراری در فارسی معاصر. فنون ادبی، 4 (1)، 79-92.
سلیمانی، آرزو و فریده حق‎بین (1395). زمان دستوری و نمود در گویش لری بالاگریوه. جستارهای زبانی، 7 (2)، 245 – 262.
ضیا مجیدی، لیلا و فریده حق‎بین (1397). نمود فعل در زبان لری و گونه‎های آن. مطالعات زبانها و گویشهای غرب ایران، 6‎ (22)، 93-110.
ویسی حصار، رحمان (1394). زمان و نمود در کردی موکریانی. مطالعات زبانها و گویشهای غرب ایران، 2 (8)،101 -124.