افراشی، آزیتا (1392). ادراک و بازنمود زبانی زمان: تحلیلی شناختی. مجموعه مقالات دومین همایش زبان‌شناسی و آموزش زبان فارسی، (صص. 52-66). شیراز: دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات فارس.
خوشخونژاد، امیرعلی (1398). بررسی مقایسهای برخی عوامل مؤثّر بر تعبیر استعاری زمان در فارسی و بلوچی سرحدی: رویکردی شناختی. رسالۀ دکتری، زاهدان: دانشگاه سیستان و بلوچستان.
روشن، بلقیس و لیلا اردبیلی (1392). مقدمهای بر معناشناسی شناختی. تهران: نشر علم.
روشن، بلقیس و مینا وندحسینی (1395). خطوط زمان در زبان فارسی. مطالعات زبانها و گویشهای غرب ایران، 3 (14)، 77-101.
سجودی، فرزان و زهرا قنبری (1391). بررسی معناشناختی استعارۀ زمان در داستان‌های کودک به زبان فارسی (رده سنی الف، ب، ج). نقد ادبی، 5 (19)، 50-70.
شرف‌زاده، محمدحسین؛ فاطمه علوی و آسیه علیمردانی (1392). یک رویکرد شناختی به مفهوم استعاری زمان در زبان فارسی. مجموعهمقالات دومین همایش زبان‌شناسی و آموزش زبان فارسی، شیراز: دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات فارس.
کوِچش، زلتان (1393). مقدمهای کاربردی بر استعاره. ترجمه: شیرین پورابراهیم، تهران: سمت.
یوسفی راد، فاطمه (1382). بررسی استعارۀ زمان در زبان فارسی: رویکرد معنی‌شناسی شناختی. پایاننامة کارشناسی ارشد، تهران: دانشگاه تربیتمدرس.
منصوری، بهاره (1395). فراگیری استعاره‌های حرکتی زمان در کودکان فارسی زبان. رسالة دکتری. تهران: پژوهشکده زبان‌شناسی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
)