اسمعیلی طاهری، احسان (1397). بحثی در تقسیم حروف اضافۀ بسیط فارسی (کارکردهای چندگانۀ پنج حرف اضافۀ بسیط اصلی). مجلّه مطالعات زبانی و بلاغی، 17 (9)، 35-54.
افخمی، علی؛ اصغری، سیده زهرا (1391). چگونگی اشتقاق مفاهیم غیرمکانی از مفهوم مکانی حرف اضافۀ «در» در حوزۀ معناشناسی شناختی و براساس نظریۀ LCCM . زبان‌پژوهی دانشگاه الزهرا، (7)، 28-48.
چنگیزی، احسان؛ عبدالکریمی، سپیده (1396). روند دستوریشدگی حرف اضافۀ از در زبان فارسی. مجلّۀ پژوهش‌های زبانی، 8 (2)، 21-38.
حیدرپور، تهمینه (1383). شیوه‌های تغییر ظرفیت فعل در زبان فارسی. مجموعهمقالههای ششمین کنفرانس زبان‌شناسی دانشگاه علامه طباطبایی (دانشکدة ادبیات فارسی و زبان‌های خارجی)، 6 و ۷ آذر 1383، بهکوشش ابراهیم کاظمی، (صص. 121-132)، تهران: دانشگاه علامه طباطبایی.
راسخمهند، محمد؛ کیانی، پریسا (1396). توالی گروه‌های حرف اضافه‌ای در زبان فارسی. نشریۀ پژوهش‌های زبان‌شناسی تطبیقی، 13 (7)، 13-41.
رضایی، والی؛ سعیدی، همایون (1394). گروه‌های حرف اضافه‌ای در زبان فارسی: یک بررسی نقشگرا. زبان‌شناخت، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، 6 (11)، 119-142.
رضویان، حسین؛ خانزاده، معصومه (1393). چندمعنایی حرف اضافۀ ”به“ در زبان فارسی با رویکرد معنی‌شناسی شناختی. مطالعات زبان‌ها و گویش‌های غرب ایران، 2 (7)، 57-79.
صادقی، علی اشرف (1372). دربارۀ فعل‌های جعلی در زبان فارسی. مجموعهمقالات سمینار زبان فارسی و زبان علم، (صص. 246-236)، تهران: مرکز نشردانشگاهی.
صحرائی، رضامراد؛ آقایی، حمید (1398). رهنمودهائی برای آموزش دستور زبان فارسی. جلد یک. تهران: نشر نویسة پارسی.
صحرائی، رضامراد (1399). زبان فارسی را چگونه آموزش دهیم. تهران: نشر نویسة پارسی.
طبیب‌زاده، امید (1384). وابسته‌های فعل در زبان فارسی براساس نظریه وابستگی. دستور، (1)، 13-28.
طبیب‌زاده، امید (1385).
ظرفیت فعل و ساخت‌های بنیادین جمله در فارسی امروز: پژوهشی براساس نظریة دستور وابستگی. تهران:
نشر مرکز.
طبیب‌زاده، امید (1393). دستور زبان فارسی براساس نظریۀ گروه‌های خودگردان در دستور وابستگی. تهران: نشر مرکز.
عباسی، محمود؛ انزایی‌نژاد، رضا (1382). متمّم فعل و افعال متمّم‌پذیر در تاریخ جهانگشای جوینی. دانشکدة ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد، (3)، 335-352.
علینژاد، مریم؛ آرین‌پور، مهلا (1398). رویکرد معناشناسی شناختی به حرف اضافة «به» با تأکید بر شاهنامه فردوسی. زبان‌شناخت، 10 (1)، 81-97.
مختاری، شهره؛ رضایی، حدائق (1392). بررسی شناخت شبکۀ معنایی حرف اضافه «با» در زبان فارسی. مجلّۀ زبان‌شناسی و گویش‌های خراسان دانشگاه فردوسی مشهد، 9 (5)، 74-94.
مظفری، زهرا؛ تاکی، گیتی؛ صباغ جعفری، مجتبی؛ یوسفیان، پاکزاد (1397). سامانۀ رفع ابهام معنایی از حروف اضافه در زبان فارسی با استفاده از قالبهای معنایی. مجلّة پژوهش‌های زبانی، 1 (9)، 99-117.
میرزائی، آزاده (1393). فعل‌های چندپاره زبان فارسی. علم زبان، 2 (2)، 53-70.
میرزائی، آزاده (1398). انواع الگوهای ساخت مجهول در زبان فارسی. دستور، (15)، 131-152.
نغزگوی کهن، مهرداد (1386). ظرفیت فعل (نقدی بر کتاب ظرفیت فعل و ساخت‌های بینادین جمله در فارسی امروز؛ پژوهشی براساس نظریه دستور وابستگی. اثر امید طبیب‌زاده، تهران، نشر مرکز)، دستور، (3)، 233-241.
یوسفیان، پاکزاد؛ تاکی، گیتی؛ مرادی، ابراهیم (1394). بررسی معنایی و دسته‌بندی حروف اضافۀ زبان فارسی برپایۀ نظریۀ لیبر. مجلّۀ جستارهای زبانی، 6 (6)، 299-321.
)