آهنگر، عباسعلی (1379). فرایندهای حرکتی در زبان فارسی، پایاننامة دکتری رشتة زبانشناسی همگانی، دانشکدة ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران.
باطنی، محمدرضا (1355). استعمال "که، دیگه، آخه، ها" در فارسی گفتاری. مجلّة دانشکدة ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، شمارۀ 93 و 94، 271-257.
تاجآبادی، فرزانه، ارسلان گلفام و بهروز محمودی بختیاری (1392). ساختهای تعجبی در زبان فارسی. جستارهای زبانی، شمارۀ 15، 21-1.
نجفی، ابوالحسن (1374). کاربرد که در فارسی گفتاری. نامة فرهنگستان، شمارۀ 3، 19-7.
Darzi, A. (1996). Word Order, NP Movement, and Opacity Conditions in Persian. Ph.D thesis, University of Illinois, Urbana- Champagne.
Ghomeshi, J. (2001). Control and Thematic Agreement. Linguistics, 46, 9-40.
Hajati, A. (1997). Ke- Constructions in Persian: Descriptive and Theoretical Aspects. Ph.D thesis, University of Illinois, Urbana.
Karimi, S. (2001). Persian Complex DPs: How Mysterious are they?. Linguistics, 46, 63-96.
Lazard, G. (1992). A Grammar of Contemporary Persian. California: Mazda Publishers.
Mahootian, S. (1997). Persian: Descriptive Grammar. London: Rotledge.
Rahimian, J. (1999). Obligatory, optional, and contrastive occurrences of Ke in modern Persian. Linguistica Atlantica, 21, 137-151.
Sadat-Tehrani, N. (2002-3). The Indifference Ke-Construction in Modern Conversational Persian. Linguistica Atlantica, 24, 43-69.
Taghvaipour, M. (2003). Resumptive Pronouns in Persian Relative Clauses: An HPSG Analysis. MS. Thesis, University of Essex.
)