استرانگ، جیمز (1384). ویژگیهای معلم مؤثر. مترجم و مؤلف: خیریه بیگم حائریزاده و لیلی محمدحسین. تهران: قطره.
بابایی، احمدعلی (1382). برگزیدۀ تفسیر نمونه. ج 1. تهران: دارالکتب الاسلامیه.
رجبی، محمود (1388). اهداف قرآن و شروط و موانع بهرهمندی از آن. فصلنامۀ معرفت، شمارۀ 24، 52-62.
شاملی، عباسعلی، (1388). جایگاه و نقش انذار و تبشیر در نظام تربیتی پیامبران. مترجم: محمد روحانی. قم : انتشارات مؤسسۀ آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
صفوی، کوروش (1387). درآمدی بر معنیشناسی. تهران: سورۀ مهر.
ضیاء حسینی، محمد (1391). سخنکاوی. تهران: رهنما.
طباطبائی، سید محمد حسین (1417 ق). المیزان فی التفسیر القرآن. قم: مؤسسۀ دارالهجره.
طبرسی، فضلبن حسن (1372). مجمعالبیان فی التفسیر القرآن. تهران: ناصر خسرو.
طیب، سید عبدالحسین (1378). اطیبالبیان فی التفسیرالقرآن. ج 1. تهران: اسلام.
کریمی، عبدالعظیم (1386). اثرات پنهان تربیت آسیبزا. تهران: انتشارات انجمن اولیا و مربیان.
گوردن، توماس (1381). فرهنگ تفاهم در مدرسه. مترجم: پریچهر فرجادی. تهران: آیین تفاهم.
معموری، علی (1386). دانش زبانشناسی و کاربردهای آن در مطالعات قرآنی. نشریۀ قرآن و علم. شمارۀ 1، 161-176.
هوشنگی، لیلا (1389). بشارت و انذار در قرآن با نظر به کتاب اشعیاء. فصلنامۀ منهاج، سال 6، شمارۀ 11، 99-126.
Austin, J. L. (1975). How to Do Things with Words. Oxford: Clarendon Press.
Saeed, J. L. (1997). Semantics. Massachusetts: Blackwell publisher.
Searle, J. R. (1969). Speech Acts: An Essay in the Philosophy of Language. Cambridge: Cambridge University Press.
Yule, G. (1996). Pragmatics. Oxford University press: New York.
)