بارانی، احمد (1391). گویش لری از واج تا جمله. تهران: ترفند.
پرمون، یدالله (1376). نظام آوایی گونة کرمانی از دیدگاه واجشناسی جزء مستقل و زایشی. پایاننامة کارشناسیارشد زبانشناسی همگانی، دانشگاه علامه طباطبایی.
پوراصفهانی، آیدا و طیبه فاتحیان (1389). بررسی فرایندهای واجی در گونة مشهدی براساس واجشناسی خودواحد. در: ابراهیم کنعانی، مجموعهمقالات نخستین همایش بینالمللی گویشهای مناطق کویری ایران (صص 1647-1678). سمنان: دانشگاه سمنان.
جم، بشیر و احمد ذلقی (1392). بررسی تبدیل واکة /u/ به [i] در گویش لری سیلاخوری در چارچوب نظریة بهینگی. پژوهشهای زبانی (دانشکدة ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه تهران)، 4 (2)، 21-40.
حسندوست، محمد (1389). فرهنگ تطبیقی - موضوعی زبانها و گویشهای ایرانی نو. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
خلیفهلو، سید فرید و منصوره دلارامیفر (1394). خوشة دوهمخوانی آغازین در گویش سیستانی از دیدگاه واجشناسی خودواحد. فصلنامة مطالعات زبان و گویشهای غرب ایران، 1 (8)، 39-62.
دبیرمقدم، محمد (1393). ردهشناسی زبانهای ایرانی. تهران: سمت.
رضایی، والی و مریم امانی بابادی (1392). نمود دستوری در گویش لری بختیاری. مطالعات زبان و گویشهای غرب. 1 (3)، 139-157.
صادقی، وحید (1379). تجزیه‌وتحلیل فرایندهای واجی در گویش فارسی تهرانی براساس واجشناسی خودواحد. پایاننامة کارشناسیارشد زبانشناسی همگانی، دانشگاه تهران.
کرد زعفرانلو کامبوزیا، عالیه (1379). واجشناسی خودواحد و کاربرد در فرایندهای واجی زبان فارسی. پایاننامة دکتری زبانشناسی همگانی، دانشگاه تهران.
------------------ (1385). واجشناسی: رویکردهای قاعدهبنیاد. تهران: سمت.
------------------؛ اردشیر ملکیمقدم و آرزو سلیمانی (1391). مقایسة فرایندهای واجی همخوانهای گونة لری بالاگریوه با فارسی معیار. جستارهای زبانی، 4 (13)، 151-179.
کریمی، سلطانعلی (1395). باغملک در گذز زمان (آثار، بناها، قلعهها و طوایف). اهواز: الیما.
کلباسی، ایران (1388). فرهنگ توصیفی گویشهای زبان ایران. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
محمدابراهیمی، زینب و پروین م. عبدی (1391). توصیف گروههای اسمی در گونة لری خرمآبادی. پژوهشهای زبانشناسی، 4 (6)، 81-96.
مکنزی، دیویدنیل (1379). فرهنگ کوچک زبان پهلوی. مترجم: مهشید میرفخرایی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
مهدوی، فرشته (1389). بررسی همگونی واجی در گونة اصفهانی براساس نظریة خودواحد. در: ابراهیم کنعانی، مجموعهمقالات نخستین همایش بینالمللی گویشهای مناطق کویری ایران (صص 2053-2066). سمنان: دانشگاه سمنان.
میکده، اعظم (1395). فرایندهای واجی همخوانی در گونة فریمانی برپایة واجشناسی خودواحد. نشریة ادب و زبان، دانشگاه شهید باهنر کرمان، 19 (40)، 321-346.
Clements, G. N. (1985). The Geometry of Phonological Features. Phonology Yearbook, 2, 225-252.
Crystal, D. (2008). A Dictionary of Linquistics and Phonetics. 3rd Edition. Cambridqe, MA: Basil Blackwell.
Goldsmith, J. (1976). An Overview of Autosegmental Phonology. Linguistic Analysis, 2, 23-68.
Guy, G. R. & Ch. Boberg (1997). Inherent variability and the obligatory contour principle. Language variation and change, 9 (2), 149- 164.
Halle, M. (1992). The Russian declension: An illustration of distributed morphology. To appear in The organization of phonology: Features and domains. CSLI, Stanford University.
Hardcastle, W. J. & J. Laver, (1997). The Handbook of Phonetic Sciences. Blackwell.
Haruka, F. (1999). Theoretical Implications of OCP Effects on Features in Optimality Theory. Ph.D. dissertation, University of Maryland.
Jensen, J. T, (2004). Principle of qenerative phonoloqy: An introduction. Amesterdam: John Benjamine.
Kenstowicz, M. (1994). Phonoloqy in qenerative qrammar. Oχford: Blackwell Publishers.
------------------- & C. Kisseberth (1979). Generative Phonology. New York: Academic Press.
Kul, M. (2007). The Principle of Least Effort within the Hierarchy of Linguistic Preferences: External Evidence from English. Ph.D. dissertation, Poznan, Adam Mickiewicz Universiry.
McCarthy, J. (1988). Feature Geometry and Dependency: A Review. Phonetic, 45 (2-4), 84-108.
Yip. M. (1988). The Obligatory Contour Principle and Phonological Rules: A Loss of Identity. Linguistic Inquiry, 19 (1), 65-100.
)