ثمره، یدالله (1394). آواشناسی زبان فارسی، آواها و ساخت آوایی هجا. تهران: مرکز دانشگاهی.
جم، بشیر (1393). راههای برطرف کردن التقاء واکهها در زبان فارسی. مجلّة زبانشناسی و گویشهای خراسانی، دانشگاه فردوسی مشهد، 7 (12)، 80-97.
صادقی، علیاشرف (1365). التقاء مصوتها و مسئلة همخوان میانجی. مجلّة زبانشناسی، 3 (2)، 3-22.
عباسی، زهرا (1391). فرایند میانهشت در زبان فارسی: بافت آوایی یا شرایط ساختواژی. جستارهای زبانی، 5 (19)، 117-146.
عبداللهی، مسعود (1393). درج در زبان فارسی. پایاننامة کارشناسیارشد، دانشگاه تربیت مدرس.
کرد زعفرانلو کامبوزیا، عالیه (1385). واجشناسی: رویکردهای قاعدهبنیاد. تهران: سمت.
مشکوةالدینی، مهدی (1388). ساخت آوایی زبان. مشهد: دانشگاه فردوسی.
مشیری، مهشید (1388). فرهنگ زبان فارسی الفبایی - قیاسی. تهران: سروش.
Lacy, P. D. (2006). Markedness: reduction and preservation in phonology). Cambridge: Cambridge University Press.
McCarthy, J. (2002). A thematic guide to optimality theory. Cambridge: Cambridge University Press.
------------------ & A. Prince (1993). Generalized alignment. In: G. Booij & J. van Marle (Eds.), Yearbook of morphology, (pp. 79-153). Dordrecht: Kluwer.
Naderi, N. & M. van Oostendorp (2011). Reducing the number of Farsi epenthetic consonants. In: A. Koren, G. Haig, S. Karimi, & P. Samvelian (Eds.), topics in Iranian linguistics, (pp. 153-166). Wiesbaden: Reichert
Prince, A. & P. Smolensky (1993). Optimality theory: constraint interaction in generative grammar. Blackwell.
Sapir, S. (1989). The intrinsic pitch of vowels: Theoretical, physiological and clinical considerations. Journal of Voice, 3 (6), 44-51.
)