آهنگرنژاد، جلیل (1392). رووژ. ایلام: زانا.
ارانسکی، یوسف میخائیلوویچ (1378). زبان‌های ایرانی. تهران: سخن.
الفتی، علی (1388). گیان. کرمانشاه: باغ نی.
انوری، حسن و حسن احمدی گیوی (1393 الف). دستور زبان فارسی 1. تهران: فاطمی.
------------------------- (1393 ب). دستور زبان فارسی 2. تهران: فاطمی.
دبیرمقدم، محمد (1376). فعل مرکّب در زبان فارسی. مجلّة زبان‌شناسی، (23 و 24)، 1-46.
شامی کرماشانی، شاه‌مولود (1368). چه‌پگه‌گول. تهران: سروش.
شبابی، حامد (1393). هناس. کرمانشاه: باغ ابریشم.
شقاقی، ویدا (1393). مبانی صرف. تهران: سمت.
طباطبایی، علاءالدین (1384). فعل مرکّب در زبان فارسی. نامة فرهنگستان، 7 (26)، 26-34.
عبادتیان، سعید (1390). ساله‌یل له کیس چی. تهران: همایش دانش.
قریب، عبدالعظیم؛ جلال همایی؛ رشید یاسمی؛ ملکالشّعرای بهار و بدیعالزّمان فروزانفر (1370). دستور زبان فارسی. چاپ نهم، تهران: اشرافی.
قنبری، مسعود (1388). گوورانییل‌وا. کرمانشاه: سعادت.
مشکوة‌الدینی، مهدی (1388). ساخت آوایی زبان. مشهد: دانشگاه فردوسی.
ناتل خانلری، پرویز (1378). دستور تاریخی زبان فارسی. تهران: توس.
وحیدیان کامیار، تقی (1394). دستور زبان فارسی (1). تهران: سمت.
Barjasteh, D. (1983). Morphology, Syntax and Semantics of Persian Compound Verbs: A lexicalist approach. Urbana: University of Illinios dissertation.
Firth, A. (1996). The discursive accomplishment of normality: on lingua franca English and conversation analysis. Journal of pragmatics, 26 (2), 237-259.
Karimi, S. (1997). Persian Complex Verbs: Idiomatic or Compositional. Lexicology, (3), 273-318.
Kiparsky, P. (1983). Word-formation and the lexicon. In:F. Ingemman (Ed.), proceedings of the 1982. Mid. America linguistics conference, (pp. 3-29).University of Kansas, Dept of linguistics.
Nunberg, G. I. Sag, & T. Wasow (1994). Idioms. Cambridg: Cambridge University Press.
)