آلاحمد، جلال (1337). مدیر مدرسه. تهران: کتابهای پرستو.
ابراهیمی، نادر (1345)، بار دیگر شهری که دوست می‌داشتم. تهران: روزبهان.
افراشی، آزیتا (1392). ادراک و بازنمود زبانی زمان: تحلیل شناختی. در: مجموعهمقالات همایش زبانشناسی و آموزش زبان فارسی، (صص. 107-121).فارس: علوم و تحقیقات فارس.
-------- (1395). مبانی معناشناسی شناختی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
-------- (1397). استعاره و شناخت. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
جاماسبی، مریم (1395). بررسی استعارههای مفهومی زمان، حالت و تغییر در اشعار شفیعی کدکنی در چارچوب معنی‌شناسی شناختی. پایاننامة کارشناسیارشد زبانشناسی همگانی، دانشگاه پیامنور استان گیلان.
جعفری، فرهاد (1386). کافه پیانو. تهران: چشمه.
حجازی، محمد (1349). اندیشه. تهران: ابن سینا.
رضانژاد رامهرمزی، امیر (1389). مقولهبندی زمان در زبان فارسی. پایاننامة کارشناسیارشد زبانشناسی همگانی، دانشگاه علامه طباطبایی.
شکری، یداله و سمانه شمسیزاده (1397). بررسی استعارههایزمان در تاریخ بیهقی با رویکرد زبانشناسی شناختی. مطالعات زبانی و بلاغی، 9 (18)، 211-232.
علیزادهفرد، سوسن؛ طیبه محتشمی؛ مرجان حقیقت‌گو و فیلیپ جورج زیمباردو (۱۳۹۵)، بررسی خصوصیات روانسنجی فرم کوتاه پرسشنامه چشمانداز زمان در جمعیت بزرگسالان شهر تهران. دوفصلنامة روان‌شناسی بالینی و شخصیت، 14 (2)، 169-157.
فراروی، جمشید (1387). کتاب فرهنگ طیفی. تهران: هرمس.
قاسم‌زاده، حبیبالله (1378). شناخت و استعاره. تهران: فرهنگیان.
کوچش، زُلتن (1393). مقدّمهای کاربردی بر استعاره. مترجم: شیرین پورابراهیم. تهران: سمت.
کوشکی، فاطمه (1396). بررسی تطبیقی استعارة مفهومی زمان در اشعار ناصرخسرو و اخوان ثالث. مطالعات زبان‌ها و گویش‌های غرب ایران، 5 (19)، 37-61.
گلستان، ابراهیم (1327). آذر ماه آخر پاییز. تهران: نشر بازتاب نگار.
----------- (1353). اسرار گنج دره جنی. تهران: آگاه.
گلشیری، هوشنگ (1348). شازده احتجاب. تهران: نیلوفر.
گلفام، ارسلان؛ عالیه کرد زعفرانلو کامبوزیا و سیما حسندخت فیروز (1388). استعارة زمان در شعر فروغ فرخزاد ازدیدگاه زبانشناسی شناختی. نقد ادبی، 2 (7)، 121-136.
مرعشی، نسیم (1393). پاییز فصل آخر سال است. تهران: سرچشمه.
نصیب ضرابی، فهیمه و محمدرضا پهلواننژاد (1393). تبلور مفهوم زمان: براساس حرکات استعاری دستان. پژوهشهای زبانی، 5 (1)، 109-128.
نیلیپور، رضا (1394). زبانشناسی شناختی، دومین انقلاب فرهنگی معرفتشناسی در زبانشناسی. تهران: هرمس.
هدایت، صادق (1315) بوف کور. تهران: جاویدان.
یوسفیراد، فاطمه (1382). بررسی استعاره زمان در زبان فارسی؛ رویکرد معناشناسی شناختی. پایاننامة کارشناسیارشد زبانشناسی همگانی، دانشگاه تربیت مدرس.
References
Alexander, S. (1920). Space, time & deity. The Gilfford lectures as Glasgow, (pp.1916-1918). London: Macmillan and co., limited.
Brown, H. D. (2000). Principles of Language Learning and Teaching. London: Longman.
Evans, V. & M. Green (2006). Cognitive Linguistics: An Introduction. L. Erlbaum: Edinburgh university press.
------------ (2013). Language and time: A cognitive linguistics approach. New York: Cambridge University Press.
Feldman, J. & S. Narayanan (2004). Embodied meaning in a neural theory of language. Brain and Language, 89 (2), 385-392.
Galton, A. (2011). Time flies but space does not: Limits to the spatialization of time. Journal of pragmatics, 43 (3), 695-703.
Lakoff, G. (1993). The contemporary theory of metaphor. In ortony. Metaphor & thought: (2th edition).Cambridge: Combridge University Press.
------------ & G. M. Johnson (1980). Metaphors we live by. Chicago: University of Chicago Press.
------------ & G. M. Johnson (1999). Philosophy in the Flesh: The Embodied Mind and its Challenge to Western Thought. New York: Basic Books.
Ortony A. (1993). Metaphor and thought. Cambridge: Cambridge University Press.
Poppel, E. (2004). Lost in time: historical foundation and the 3-second-window of temporal intergation. Acta Neurobiologica, (64), 295-310.
Ray, C. (1991). Time, space and philosophy. London: Routledge.
Talmy, L. (I988). Force Dynamics in Language and Cognition, Cagntive Science, 12, 49-100.
Wittmann, M. & V. Van Wassenhove (2009). The experience of time: Neural mechanisms and the interplay of emotion, cognition, and embodiment. Philosophical Transactions of the Royal Society, (364), 1809-1813.
)