افراشی، آزیتا (۱۳۷۸). نگاهی به شفافیت و تیرگی معنایی در سطح واژه‌های مرکب. فصلنامه متن‌پژوهی ادبی، 2(۹-۱۰)، 61-74. https://doi.org/10.22054/ltr.2000.6206
امری، سیده عفت (۱۳۹۲). تحلیل ساختمان صرفی کلمات مرکب کتب درسی دوره ابتدایی با رویکرد صرف طبیعی. پایان‌نامه کارشناسی ارشد رشته زبان‌شناسی همگانی، دانشگاه پیام نور.
ایزدی خالق‌آبادی، مطهره (۱۳۹۳). بررسی بسامد وقوع انواع هجا و محدودیت‌های توزیعی و ترکیبی انواع هجا در کلمات بسیط فارسی. پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد رشتة زبان‌شناسی، دانشگاه سمنان.
ثمره، یدالله (۱۳۷۸). آواشناسی زبان فارسی (آواها و ساخت آوایی هجا). تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
حق‌بین، فریده (۱۳۷۹). نگرشی به نظریة صرف طبیعی. فصلنامة علمی-پژوهشی علوم‌انسانی دانشگاه الزهرا (س)، 10(۳۶)، ۲۳-۴۳.
حق‌شناس، علی‌محمّد (1371). آواشناسی (فونتیک). تهران: آگاه.
شقاقی، ویدا (۱۳۸۶). مبانی صرف. تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم‌انسانی دانشگاه‌ها (سمت).
صفوی، کورش (1379)، درآمدی بر معنی‌شناسی. تهران: سوره مهر.
فخر، فرناز (۱۳۹۲). بررسی زبان‌شناختی ادبیات داستانی کودکان گروه سنی «الف»، «ب» و «ج». پایان‌نامة کارشناسی‌ارشد رشته زبان‌شناسی همگانی، دانشگاه فردوسی مشهد.
قرشی، محمّدحسین (۱۳۸۵). بررسی مشکلات ترجمه ادبیات کودکان. تهران: صنم.
غفاری، مهبد (۱۳۸۲). شفافیت و تیرگی معنایی در زبان فارسی. مجله مطالعات ایران، مرکز تحقیقات فرهنگ و زبان ایران، 2(3)، 89-114.
کوشکی، فاطمه؛ مظفری، زهرا (۱۳۸۶). بررسی فرایند ترکیب در زبان فارسی براساس نظریه صرف طبیعی. پازند، 3(11)، ۲۷-۳۸.
نوکاریزی، محسن؛ ضیغمی، مجید (۱۳۹۲). مقایسة میزان اهمیت ملاک‌های رایج انتخاب کتاب کودک برای والدین و کودکان در شهر مشهد. تحقیقات اطلاع‌رسانی و کتابخانه‌های عمومی، ۱۹(3)، ۳۴۳-۳۶۱.
وضعیت کتاب‌های کودک و نوجوان (۱۴۰۱.). برگرفته از لینک isna.ir/xdMkYT
یوسفی، فاطمه؛ البرزی، محبوبه (۱۳۹۶). بررسی مراحل حل مسئله و ویژگی‌های حل‌کنندگان مسئله در ادبیات کودکان در ایران (برمبنای بررسی و مقایسه داستان های تألیفی و ترجمه‌ای سال‌های 1385-1380 رده‌های سنی ب و ج). مجله مطالعات ادبیات کودک دانشگاه شیراز، 8(2)، ۵۵-۷۸. https://doi.org/ 10.22099/jcls.2016.3865
)