ایلخانی‌پور، نگین (1396). صفات وجهی در زبان فارسی. تهران: مرکز.
حسین حمه، همزه؛ علی‌اکبری، نسرین؛ کریمی، یادگار (1400). بررسی وجه و وجهیت در کردی سورانی: تحلیلی نقش‌گرا. فصلنامۀ مطالعات زبان‌ها و گویش‌های غرب ایران، 9(4)، 1-23.
خزایی، ام‌البنین؛ تفکری رضایی، شجاع (1398). تبیین جایگاه قید در زبان فارسی براساس دو رهیافت «افزوده‌بنیاد» سنتی و «شاخص‌بنیاد» چینکوئه. علمِ زبان، 6(10)، 43-71.
رحیمیان، جلال؛ عموزاده، محمد (1392). افعال وجهی در زبان فارسی و بیان وجهیت. پژوهش‌های زبانی، 4(1)، 21-40.
رضایی، والی؛ نیسانی، مژگان (1395). تمایز گواه‌نمایی و وجهیت معرفتی براساس رفتار قیدهای زبان فارسی. پژوهش‌های زبانی، 7(1)، 37-56.
زاهدی، کیوان؛ بازیان، آنیتا (1387). افعال وجهی در ترکی آذری. پژوهشنامة علوم‌انسانی، (57)، 141-160.
لبافان خوش؛ زهرا؛ درزی، علی (1393). نگاهی به جایگاه نحوی «باید» و «شاید». پژوهش‌های زبانی، 5(2)، 97-112.
میرزابیگی، مسعود؛ گوهری، حبیب؛ خوشبخت، طیبه؛ عزیزی‌فر، اکبر (1398). زمان-وجه-نمود در کردی خزلی. فصلنامۀ مطالعات زبان‌ها و گویش‌های غرب ایران، 9(2)، 103-121.
نغزگوی کهن، مهرداد؛ نقشبندی، زانیار (1395). بررسی افعال وجهی در هورامی. دوماهنامۀ جستارهای زبانی، 7(3)، 223-243.
)